Samotność psa adoptowanego jest normalna. Adoptując psa, zapraszasz go do siebie z bagażem jego nieprzyjemnych doświadczeń. Przede wszystkim tych związanych z pobytem w schronisku, ale i tych, które do tego schroniska go doprowadziły.
Trudna przeszłość psa bardzo często staje się przyczyną pierwszoplanową problemów behawioralnych pupila. Na przykład niszczenie przedmiotów i szczekanie w samotności. Gdy jednak doświadczony przez los pies znów zaufa człowiekowi – trudno jest mu się rozstać z nowym panem, nawet na moment. Warto więc od samego początku uczyć psa tego, jak podchodzić do samotności. Dziś spróbujemy się tego nauczyć!
Czytaj też: RASY DLA DZIECI: JAKIE PSY SĄ NAJBARDZIEJ RODZINNE?
Samotność psa adoptowanego – co potrzebne będzie Ci do treningu?
By przygotować psa ne dni bez człowieka, które będą, najpewniej, standardem w waszym domu, potrzebne będzie szkolenie. Do treningu przydadzą Ci się smakołyki, kong z pasztetem lub innym przysmakiem, legowisko i bramka.
Pamiętaj! Przyzwyczajenie psa adoptowanego do samotności to trening złożony z kilku etapów, przez które musicie przejść.
Krok 1. Prewencja
Na czas pojawienia się psa w domu weź kilka dni urlopu. Przeznacz te dni na stopniowe przyzwyczajanie psa do Twojego powrotu do pracy. Niech na początku zostaje sam w pokoju. By jednak był spokojny w takim odosobnieniu zostaw mu tutaj gryzak lub kong ze smakołykami. Lizanie i życie uspokaja psa i zdecydowanie pomoże mu zapomnieć o samotności.
Ten czas samotności wydłużaj stopniowo. Na początek do kilkunastu minut. Jeśli to już Ci się uda – wyjdź z domu, najpierw na 30 sekund, potem minutę, a w końcu na kilka minut! Niech pies zostaje zawsze w tym samym miejscu, które będzie docelowo kojarzył z bezpieczeństwem.
Czytaj też: PSIE EMOCJE – AGRESJA W STOSUNKU DO DRUGIEGO PSA
Krok 2. Poznaj przyczynę problemu psa
Problemy związane z separacją mają bardzo różne przyczyny. Może to być na przykład nuda czy frustracja. Pamiętaj jednak, że nie można tego bagatelizować, bo bardzo często takie zachowania są przyczyną właśnie lęków separacyjnych. Pies, któremu zabrania się różnych aktywności, na przykład podchodzenia do kapci czy mebli, pozostawiony sam w domu, właśnie w takie zachowania uderzy. Te, które wcześniej miał mocno zakazane.
Z kolei o frustracji mówimy wtedy, gdy psy wymuszają jakieś zachowania człowieka. Na przykład zabiegają o pieszczoty czy uwagę. Robiąc i dostając to na co dzień, pies zaczyna się denerwować sytuacją, w której nie ma kontaktu z właścicielem, a w efekcie – niszczy przedmioty, biega i szczeka, by rozładować swoje emocje.
Sam lęk separacyjny można zaobserwować u tych pupili, które są zbyt mocno związane z opiekunem. Wówczas samotność wywołuje u nich tęsknotę i smutek, które przeradzają się z kolei w lęk. Ten następnie skutkuje niszczeniem rzeczy, drapaniem drzwi i przeraźliwym szczekaniem. Ta przyczyna jest najtrudniejsza do przepracowania problemów z samotnością.
Krok 3. Nauka za bramką
Bramka to doskonałe rozwiązanie do tego, by właśnie tutaj zostawić psa. Zanim zaczniesz trening samotności – zamontuj bramkę w drzwiach pomieszczenia, w którym docelowo pies będzie uczył się zostawania sam. Zacheć psa, by wszedł za bramkę, zostaw mu zajmujący gryzak lub kong do lizania. Zamknij bramkę. W efekcie takich kroków – pies wie, że jesteś. Czuje Twoją obecność, jednocześnie pozostając w izolacji i ucząc się, że samotność nie jest straszna.
Krok 4. Przymknij drzwi
Gdy pies już może pozostać za bramką sam przez kilkanaście minut – wprowadź stopniowe zamykanie drzwi. Docelowo powinieneś móc zamknąć je całkowicie, nie wywołując u pupila lęku czy niepokoju. Ćwiczenia takie powinny przygotować psa bardzo sprawnie do bezpiecznego i spokojnego pozostawania w samotności za zamkniętymi drzwiami, a więc – w samotności.
Krok 5. Zachęć do samodzielnego wejścia do pomieszczenia
Pamiętaj, że posłanie psa, które będzie dla niego najważniejsze pod Twoją nieobecność, kojarzyło mu się z czymś bezpiecznym i przyjemnym. Naprowadź psa dłonią na legowisko. A gdy wejdzie na nie – połóż tu przysmaki. Delikatnie oddal się od pupila. Jeśli pozostanie na posłaniu – nagródź go.
Kiedy jednak pies podejmie się opuszczenia posłania – ignoruj go. Nagradzaj jednak każde spojrzenie i każdy ruch w kierunku posłania, by pies łączył kropki.
Co ciekawe, istnieje też inny sposób na kreację pozytywnych skojarzeń psa z legowiskiem. Jest to pozostawienie tam zabawę do dłuższego żucia lub lizania. Na przykład takich, jak kong z przysmakami. Jeśli pies zrozumie, że posłanie to dobre miejsce – przenieś je do pomieszczenia, w którym docelowo pies ma się znajdować pod Twoją nieobecność.
Czytaj też: SZKOLENIE PSA W PIGUŁCE
Samotność psa adoptowanego – podsumowanie
Pamiętaj! Jeśli Twój pupil ma spore kłopoty z pozostawaniem w samotności, oswajanie takiego lęku może być bardzo długim i czasochłonnym procesem. Skorzystaj więc z pomocy rodziny, sąsiadów czy znajomych, a w przypadkach, które Cię przerastają – zwróć się do specjalisty.
