Ariel

Podobno psia radość mieszka w ogonie. W przypadku Ariela to jednak nie cała prawda, bo on cieszy się całym sobą. Pyszczek rozciąga mu się w uśmiechu, oczka z ufnością wpatrują się w opiekuna, ogon kręci piruety, a ciałko na widok człowieka podskakuje, jakby pod łapkami stała niewidzialna trampolina. Uwielbia spacery i bardzo ładnie chodzi na smyczy. Na krótkiej czasami zaplątują mu się łapki i wtedy trzeba psa ratować :) Podczas spacerów nie zaczepia ani nie prowokuje innych psów, nie przepada jednak za bezpośrednim kontaktem z nimi, dlatego powinien być jedynakiem. Zawsze bardzo chętnie przybiega do człowieka na sowitą porcję głasków. Szybko się uczy, w mig opanował komendę "siad" oraz „zostań”. Jest łasuchem nad łasuchami, co znacznie ułatwia pracę z nim. A są rzeczy, nad którymi z Arielem trzeba w domu popracować. Choć zgrywa chojraka, bywa psem lękliwym, zwłaszcza jeśli chodzi o nowe, obce dźwięki, a także nieznane sytuacje i obcych ludzi. W nowym środowisku będzie potrzebował zatem wsparcia ze strony opiekuna w pokazaniu mu i nauczeniu go, że telewizor, osoby wchodzące do mieszkania, fajerwerki itp. nie stanowią dla niego zagrożenia. Dobrze byłoby, aby Ariel trafił do kogoś, kto ma już doświadczenie z psami, do rodziny bez dzieci. Co jeszcze wiemy o Arielu? Lubi aportować, a najbardziej kocha chrumkające zabawki. Potrafi się nimi zajmować godzinami. Taka rozrywka go uspokaja. Zachowuje też czystość w mieszkaniu, nie niszczy, gdy zostaje sam, nie ma problemów z zakładaniem mu kagańca – kojarzy go przede wszystkim ze smaczkami.