RIPI
Zamknięty w schroniskowym kojcu, nie potrafi zaadoptować się do nowych warunków… Tęskni. Słychać go już z daleka, gdy zbliżamy się do schroniska.
Ripi błąkał się przy wrzesińskim cmentarzu, nie znamy jego historii, dlaczego i skąd tam się znalazł…? Może szukał swojego Pana...? Może ta historia jest jeszcze bardziej smutna niż nam się wydaje… Tak naprawdę nikt nie wie co się stało i dlaczego tam biegał...
O Ripim nie da się napisać nic złego, bo to naprawdę fajny pies. Całkowicie oddany człowiekowi, uwielbia głaski, przytulanie, pięknie chodzi na smyczy, nie ciągnie. Na spacerze z reguły nie zwraca uwagi na inne psy.
Gdy się go zawoła, podchodzi bardzo delikatnie do człowieka, ustawia się bokiem i czeka na to, żeby go dotknąć lub przytulić.
Nie jest nachalny, idzie grzecznie, rozdaje buziaki - to są informacje zebrane od wolontariuszy, z którymi wychodzi na spacery.
Pobyt w schronisku niestety działa na niego destrukcyjnie, z całych sił próbuje przegryźć kraty, kalecząc sobie zęby i pysk. Wyładowuje w ten sposób swoje emocje, szukając pomocy.
Naszym marzeniem jest, żeby znalazł piękny dom i pięknych ludzi, to jeden z niewielu podopiecznych schroniska, który nie potrafi zaakceptować sytuacji w jakiej się znalazł.
Niedawno zastaliśmy bardzo smutny obraz... Ripi usiłował bezskutecznie przegryźć kraty kojca, był zdesperowany, cały czas płakał… Serca nam pękły... Dlatego tak bardzo chcielibyśmy znaleźć mu dom… To uratuje tego psa od depresji…
Nie chcemy, żeby zamienił się w smutny, zwinięty psi kłębek.... Marzymy o tym, żeby ktoś się odezwał i zadzwonił… zapytał o Ripiego...
Dane: wiek około 6 lat, średniej budowy ciała, doskonale wpasowałby się gabarytowo zarówno do mieszkania, jak i do domu z ogrodem, umaszczenie: ciemny, podpalany brąz i trochę szarości, stosunek do ludzi, w tym do dzieci, bardzo pozytywny. To idealny pies.
Proszę zadzwoń, zapytaj, on czeka na to bardzo.
