Rex

Cześć, to ja – Rex!

Od prawie dwóch lat mieszkam w schronisku. Dobrzy ludzie dbają o mnie, ale wiesz… tutaj zawsze jest smutno i pusto. Codziennie patrzę, jak ktoś przechodzi obok mojego kojca i zawsze mam tę samą nadzieję: może dziś to ja pójdę do domu?

Mam ok 8-9 lat. Nie jestem już szczeniakiem, ale wiesz co? Moje serce bije młodo – bije dla człowieka. Kocham ludzi całym sobą. Gdy tylko ktoś zbliża się do mojego kojca mojej radości nie ma kojca a jak otwierają się drzwi mojego kojca, podskakuję z radości, bo to oznacza, że choć przez chwilę mogę poczuć się kochany

Na spacerach staram się być najlepszym towarzyszem – nie ciągnę, witam się kulturalnie z innymi psami, pozwalam się głaskać i wtulam się, jakby to była ostatnia chwila bliskości.

A potem… potem znów muszę wrócić za kraty. I wtedy robi mi się bardzo smutno

Marzę tylko o jednym: żeby mieć swojego człowieka. Takiego, do którego będę mógł przybiec z merdającym ogonem. Takiego, przy którym już nigdy nie poczuję samotności.

Jestem wykastrowany, zaszczepiony i zaczipowany. Gotowy, żeby kochać Cię od zaraz.

Czy mogę być Twoim przyjacielem na resztę życia?

Czekam na Ciebie.

Twój Rex

Rex przebywa w schronisku we Wróblinie Głogowskim (dolnośląskie).