Persil

Co taki piękny, domowy piesek, jakim jest Persil, robi w schronisku? Patrzysz na niego i myślisz, że to chyba pomyłka, że on znalazł się w tym schroniskowym boksie. Przywitać z człowiekiem umie się pięknie - najpierw nieśmiały i delikatny, po chwili wtula się w Ciebie całą pełnią gęstwiny futra i zapewnia spojrzeniem, że jest twoim najlepszym przyjacielem, jego oczy mówią "co mogę dla Ciebie zrobić? Zabierz mnie szybko ze sobą do domu". Jest pełen młodzieńczej ufności do ludzi i świata, uwielbia pieszczoty. Persil zna "siad" i spokojnie pozwala ubierać się w szelki. Dobrze znosi czesanie i przycinanie gęstego futra przy pupie, tak bardzo jest oddany człowiekowi że pozwala przy sobie zrobić prawie wszystko. Gdy jest skupiony i nic go nie rozprasza, ładnie przychodzi na zawołanie i czeka na pieszczoty. Dobrze reaguje na samochody i prawdopodobnie jeździł już wcześniej autem. Nie lubi tylko bardzo innych samców, ale nawet wtedy, gdy "groźnie" prezentuje się przed innym psem, zachowuje łagodność względem człowieka. Co taki miły Persil robi w schronisku? Niedawno miał dom, swojego pana, najpewniej był domowy, poznał miłość do człowieka i wszystko to, co w domu dobre, nagle trafił do schroniska. Niestety zawiódł człowiek, który w jakiś sposób zaniedbał psa, pozwolił mu uciekać z domu i nie potrafił nad tym zapanować, aż właściciel zrzekł się psa i rozstał z nim na zawsze... Persil boi się schroniska, bo choć z pozoru huczy ono gwarem i życiem, to w rzeczywistości każdy pies niemal codziennie ma tu tylko jednego towarzysza - swoją samotność. Persil w każdym razie myśli, że już za chwilę opuści to miejsce i trafi znów do ciepłego domu. Dla Persila szukamy domu spokojnego i pełnego ciepła, w którym będzie traktowany jak ważny członek rodziny i kochany domownik, a nowy właściciel nie będzie się przejmował, że tony psiego futra zabrudzą ukochane dywany i kanapy. Po drugie szukamy dla niego domu, w którym nowi właściciele uchronią psa przed dalszymi ucieczkami z domu, mając na uwadze, że Persil przy otwieraniu furtki próbuje sprytnie przeciskać się głową obok człowieka "na wolność" i cierpliwie trzeba go tego oduczyć, a na spacery może wychodzić zawsze tylko na smyczy.