RUDY

RUDY 💔
Pierwszy raz brama Schroniska zatrzasnęła się za nim, gdy był niczego nieświadomym puchatym, rudym gówniarzem.

Drugi raz , gdy pojawił się człowiek , który otworzył podrośniętemu szczeniakowi drzwi do swojego domu.

I trzeci raz , gdy pojawił się w Schronisku , gdy miał ..ok.7 lat

Nie był już puchatą kulką , był dorosłym , ale dalej nieświadomym czekającego go dramatu Rudym

Dziś jest już świadomy. Czas biegnie naprzód - nie potyka się , nie zatrzymuje się , nie widzi cierpienia ok.12 letniego psa , goni przed siebie zostawiając mu po drodze oszroniony siwizną pysk i żałość w szlachetnym spojrzeniu

Niesamowite , że mimo takiej krzywdy potrafi kochać całym sobą. Jakby czuł , że tam za kratami rozpoczął swoje życie i tam przyjdzie mu je skończyć.

Jakby kraty były jego jednak przeznaczeniem. Na zawsze.

Stara się żyć najlepiej jak potrafi , dziękując wolnotariuszom za każdą chwilę , za każdy cieplejszy gest , za dotyk , za wszystko , ale czy Rudy nie ma prawa do godnej starości , do ciepła własnego domu , do dotyku dłoni każdego dnia ?